Η τεχνική της διέγερσης του νωτιαίου μυελού αναφέρεται στην εμφύτευση ενός ή περισσοτέρων ηλεκτροδίων στον επισκληρίδιο χώρο, δηλαδή σε ένα χώρο που εκτείνεται σε όλο το μήκος της σπονδυλικής στήλης και στην ουσία βρίσκεται μεταξύ των οστών που δημιουργούν τη σπονδυλική στήλη εξωτερικά και του νωταίου μυελού. Τα ηλεκτρόδια αυτά εμφυτεύονται στο ύψος εκείνο της σπονδυλικής στήλης όπου εντοπίζεται ο χρόνιος πόνος και συνδέονται με μια μικρή ηλεκτρική γεννήτρια που και αυτή, με τη σειρά της, εμφυτεύεται υποδόρια, δηλαδή κάτω από το λίπος του σώματος και άρα δεν είναι ορατή. Η παραγωγή ηλεκτρικών σημάτων από τη γεννήτρια μεταβιβάζεται στα ηλεκτρόδια με αποτέλεσμα να «διεγείρεται» ο νωτιαίος μυελός στο ύψος όπου εντοπίζεται ο πόνος, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταβολή της μετάδοσης των σημάτων του πόνου κατά τη διαδρομή τους από το νωτιαίο μυελό προς τον εγκέφαλο και συνεπώς την κατάργησή του.
Η ίδια τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο στο νωτιαίο μυελό αλλά και σε κάποιο περιφερικό νεύρο που πάσχει, λειτουργώντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.